De bezorgdheid, enerzijds, is meer algemeen en complex. Het wordt gevoeld in afwachting van gevaar, en met de capaciteit geassoci�ërd te voorspellen, voorbereidingen te treffen voor, en aan verandering aan te passen. Vaak, duurt het oud, en zijn oorzaak blijft slecht gedefinieerd. Bijvoorbeeld, kan iemand moeilijk over het openbare spreken een strakheid in de maag voor dagen vóór een geplande bespreking ervaren. De psychologen, de sociale arbeiders, en de adviseurs werken soms nauw met een psychiater of andere arts samen, die medicijnen zullen voorschrijven wanneer zij worden vereist. Voor sommige mensen, is de groepstherapie een nuttig deel van behandeling. 1. Herinner dat hoewel uw gevoel en symptomen zeer bang makend zijn, zij niet gevaarlijk of schadelijk zijn.
2. Begrijp dat wat u ervaart een overdrijving van uw normale lichamelijke te beklemtonen reacties is.
3. Bestrijd uw gevoel niet of probeer om hen weg te wensen. Meer bent u bereid om hen onder ogen te zien, minder intens zullen zij worden.
4. Voeg niet aan uw paniek toe door over wat „te denken“ zou kunnen gebeuren.
5. Verblijf in het heden. Het bericht wat werkelijk aan u gebeurt in tegenstelling tot wat u denkt zou kunnen gebeuren.
6. Etiketteer uw vreesniveau van nul tot 10 en let op het uitgaan en verslaan. Bericht dat het niet bij zeer op hoog niveau voor meer dan een paar seconden blijft.
7. Wanneer de vrees begint teweeg te brengen „wat als“ het denken, nadruk en een eenvoudige en handelbare taak zoals het tellen achteruit van 100 door threes of het breken van een rubberband op uw pols uitvoeren.
8. Bericht dat wanneer u ophoudt toevoegend angstaanjagende gedachten aan uw vrees, het begint langzaam te verdwijnen.
9. Wanneer de vrees komt, verwacht en keur het goed. Wacht en geef het tijd om zonder het lopen vanaf het over te gaan.
10. Trots ben van de vooruitgang u, boekt en over hoe goed denkt u van mening zult zijn wanneer u dit keer slaagt. Onder ogen gezien door een bedreiging, antwoordt uw lichaam met een complexe cascade van chemische producten. De hypothalamus, die door de hersenen uit wordt gealarmeerd, pompen een gespecialiseerd hormoon dat uiteindelijk de twee bijnieren (die boven op de nieren worden neergestreken) ertoe aanzet om het activerende hormoon vrij te geven dat als adrenaline wordt bekend. De resultaat— snellere impuls, hogere bloeddruk, gescherpte voorlichting — is de „strijd of vlucht“ reactie op vrees en bezorgdheid.
ga verder...
|